นัวร์แห่งความเปรมปรีย์ ~การฝึกพิเศษของเจ้าหญิงแวมไพร์ผู้ร่วงหล่น~ xx

 XX : เรื่องราวในวันข้างหน้า

[อะ อายจังเลย…..]

นัวร์ที่บ่นพึมพำเหมือนเสียงจะหายไปพร้อมทกับ เอาหน้ากดไปที่หมอน

ตอนนี้เธอถอดกกน.อยู่บนเตียงในสภาพที่สวมชุดเดรส อยู่ในสภาพที่กำลังยกก้นขาวๆนั้นตรงหน้าเอย์จิ

ถูกแบ่งแก้มก้นออกจากกันซ้ายขวา กำลังเผยให้เห็นดอกเบญจมาศสะอาดงดงามตรงหน้าเขา

[การถูกเห็นที่ตรงนี้มันไม่ได้ใชครั้งแล้วซะหน่อยใช่ไหม?]

[เรื่องนั่นมันใช่แต่ว่า….. ตอนก่อนหน้านั้นมันเพราะวิงเวียนเพราะถูกให้ดื่มเลือดของเอย์จิ

พอถูกมองในสภาพดีอยู่และทำแบบนี้อย่างที่คิดจริงๆมันน่าอายจังเลยล่ะ

ว๊าย!? อยะ อย่าเป่าลมหายใจใส่สิ!]

พอเอย์จิพ่นลมหายใจใส่ครึ่งนึงด้วยความที่นึกสนุก นัวร์ส่งเสียงร้องว๊ายออกมา

[ในตอนนั้นโกรธมากเลยแต่ว่า ครั้งนี้ให้ทำมันได้สินะ]

[วะ ว่าแต่ตอนนี้ที่จริงการทำสิ่งที่น่าอายมันไม่ชอบล่ะ! 

จริงๆเลย…..พวกผู้ชายเนี่ยเป็นอย่างนั้นหรือ?

แม้จะทำไม่ได้ตรงที่แบบนี้ยังอุตส่าทำอีก ไม่ใช่มันควรจะที่ทำทางด้านหน้าตามปกติ]

[เรื่องนั่นมันคือนั่น ล่ะ

มันมีสิ่งที่ทำไม่ได้ถ้าไม่ใช่รูทางด้านหลังนะ

ถ้าหากยกตัวอย่างละก็ เพลิดเพลินไปกับใบหน้าของนัวร์ที่เขินอาย]

[รสนิยมชั่วร้ายจังนะ…..อะฟูววว!?]

พอเอย์จิหมุนนิ้ววนๆโดยรูดตามขอบรอบของรูก้นของนัวร์ที่พูดนินทาออกมา

เธอส่งเสียงร้องเหมือนกับออกมาทางจมูกในทันที

รูก้นที่ถูกกระตุ้นโดยต่างกับการถูกพ่นลมหายใจใส่ กำลังสั่นขมิบ

เรื่องนั่นเหมือนกำลังตกใจอีกทั้ง แสดงให้เห็นราวกับกำลังเชื้อเชิญว่าให้ลองใส่นิ้วเข้าไปดูสิ

[ปากเพิ่งจะบอกว่าไม่ชอบ ความรู้สึกไวจังเลยนะ]

[มะ ไม่ใช่แบบนั้น….อะคุววอึก!?]

แม้ว่านัวร์พยายามจะท้วงกับคำพุดเล่นของเอย์จิแต่ว่า ไม่สามารถทำต่อไปได้เพราะถูกกระตุ้นเร้ารูก้นด้วยนิ้วในชั่วขณะนั้นเอง

ส่ายหัวเหมือนกับว่าไม่เอาไม่เอาและเอาหน้าที่ถูกย้อมจนกลายเป้นสีแดงกดไปที่หมอนแต่ว่า

ไม่สามารถหยุดการแกล้งรูก้นด้วยนิ้วของเอย์จิได้

ในทางกลับกัน นิ้วที่เพียงแค่รูดอยู่ภายนอกเริ่มที่จะจู่โจมเข้าไปในเข้าที่หมายตาเอาไว้ที่ส่วนลึกทีละนิดๆ

นิ้วชี้ค่อยๆเสียบรุกคืบเข้าไปเรื่อยๆราวกับแบ่งแยกดันผ่านในลำไส้ของนัวร์พร้อมกับหมุนควงราวกับสว่าน

รูก้นของเธอบีบรัดนิ้วของเขาแน่นอย่างแรงต่อเนื่องขนาดที่ไม่คิดได้ว่าเคยรับควยผู้ชายเข้าไปแล้วครั้งนึง

แน่นอนว่า นิ้วของเอย์จิกับลำไส้มันกำลังติดหนืบอยู่ใกล้ชิดกัน

พอหมุนควงนิ้วซ้ายขวาในสภาพนั้น ภายในก้นมันหนุวนเพราะถูกล่อลวงราวกับถูกชักจูงเข้าไป

และก็ในชั่วขณะที่มันแยกห่างออกไปมันถูกครูดสีอย่างรุนแรง

ภายในลำไส้ทุกๆครั้งที่ถูกนิ้วของเอย์จิครูดสีมันค่อยๆร้อนขึ้นเรื่อยๆ

จากที่ร่องลับที่อยู่ใต้รูทวารเริ่มมีน้ำผึ้งหวานไหลรินออกมาเป็นสายราวกับแสดงให้รู้ว่าเธอกำลังรู้สึกอยู่

[ปากทางด้านหน้ากำลังน้ำลายไหลย้อยอยู่ล่ะ? 

แม้เป็นแบบนี้แล้วจะบอกว่าไม่ได้รู้สึกงั้นหรือ?]

[อุ อูววววว]

[ถ้าหากทำตัวว่าง่ายบอกว่าที่ก้นรู้สึกดีละก็ 

จะเกาครูดกวนมันให้อย่างเต็มที่เลยเหมือนกับตอนก่อนหน้านั้น?]

[────อึก!]

ในระหว่างที่เอย์จิกล่าวออกมาเช่นนั้น ลำไส้ของนัวร์มันสั่นกระตุกอย่างรุนแรงปิคุๆ

นึกถึงความสุขสมในตอนที่ถูกเขาโอบกอดทางรูก้นเมื่อวันก่อน

อันดับแรกสุดเลยก้นมันมีปฏิกรยาตอบสนอง

ต่อจากนั้น ปริมาณของน้ำผึ้งหวานมันไหลออกมาจากจากรูทางด้านหน้ามันเพิ่มมากยิ่งขึ้นราวกับถูกล่อลวงด้วยสิ่งนั้นน

ถ้าหากมองดุสภาพของตัวเธอในตอนนี้ละก็ เรื่องที่นัวร์กำลังคิดว่าอยากจะได้ท่อนเนื้ออัดเข้าไปในรูก้นมองแว่บเดียวก็รู้แล้ว

[กะ ก้น….มันรู้…..ดี…..]

[หือ? พูดว่าอะไรงั้นหรือ? 

เพราะเสียงเบาเกินไม่ได้ยินเลย?]

นัวร์ที่ก้มหน้าลงเล็กน้อยมีเสียบพูดเบาๆออกมาจากปากแต่ว่า ไม่สามารถที่จะฟังเข้าใจได้

[กะ ก้นมัน…..รู้สึกดี]

[อย่างนั้นล่ะดี แล้ว?]

[อูว……..ทั้งที่บอกว่าจะใส่เข้าไปให้ถ้าหากบอกว่ารู้สึกดี]

[ถ้าหากว่าพูดถึงตรงนั้นละก็นะ เพียงแค่ข้อร้องนิดๆหน่อยๆมัยนคงะจไม่ต่างกันหรอก?]

เอย์จิเรียกร้องให้พูดคำพูดมากกว่านี้อีก กับนัวร์ที่แสดงสีหน้าเหมือนไม่พอใจพร้อมกับหันกลับไปมอง

นัวร์เกิดความลังเลอยู่สักครู่นึงแต่ว่า ในที่สุดได้ยอมรับเรื่องนั้นอย่างไม่เต็มใจ

[ขะ เข้าใจแล้วล่ะยะ ชั่วร้ายจริงๆเลยนะ]

ตนเองใช้สองมือแตะที่ก้นซ้ายขวา พูดขอร้องพร้อมกับมทำเหมือนกับแหกมันออกมาแสดงให้เห้นด้านใน

[เอ๋ ใส่ของๆเอย์จิเข้าไปในก้นของฉันที ละ และเกาครูดมันอย่างแรงเลย]

กกับนัวร์ที่พูดประกาศขอร้องออกมาให้รู้อย่างลากมกพร้อมทั้งใบหน้าถูกย้อมกลายเป้นสีแดงดว้ยความอาย ทางเอย์จิเองก็ได้มาถึงขีดจำกัดแล้ว

พอถอดกางกางขายาวได้เอาปลายของท่อนเนื้อที่แข็งตั้งตระหง่านเรียบร้อยแล้วกดไปแจตะที่รูด้นของนัวร์ที่ขมิบปิคุปิคุอยู่ 

[เอาล่ะน้า]

[มะ มาเลย!]

หลังจากนั้นในระหว่างที่พยายามอัดยัดเข้าไปภายในลำไส้ของนัวร์ มีเสียงกริ่งดังขึ้นมาที่หน้าประตู

[............]

[............]

ถูกสาดน้ำในช่วงเวลาพอเหมาะที่เรียกก่อนที่จะสอดเข้าไป เกิดบรรยากาศกลืนไม่เข้าคลายไม่ออกระหว่างเอย์จิกับนัวร์ไหลออกมา

ทั้งสองคนพูดคุยกันด้วยสายตาว่า「ใส่เลยเถอะ」「ไม่ อย่างนั้นก็คงจะไม่ใช่ละมั่ง」

เสียงกริ่งดังขึ้นอีกครั้ง เพื่อที่จะเร่งทั้งสองคนที่แข็งทื่ออยู่ในสภาพที่หัวเต่าจูบกับปากทางเข้ารูก้น

[โถ่โว๊ย! ไอ้บ้าที่ไหนกันแน่ ที่มาในเวลาแบบนี้!]

นัวร์ลุกขึ้นยืนและมุ่งหน้าไปที่หน้าประตูในสภาพที่หงุดหงิด 

เนื่องจากอยู่ในสภาพสวมชุดเดรสไว้อยู่ ทางฝ่ายของเธอเลยสามารถเคลื่อนไหวได้สะดวก

ทางฝ่ายเอย์จิเองก็พยายามสวมกางเกงขายาวอย่างลนลานและมุ่งหน้าไปที่หน้าประตู

แต่ทว่า มีเสียงเปิดประตูก่อนที่เขามาถึงหน้าประตู และก็มีเสียงตกใจของนัวร์ดังเข้ามาที่หูของเอย์จิ

[อะ!? รูเจ!?]

[ทำไมกัน!?]

ด้วยชื่อของคนที่ได้ยินแล้วไม่สามารถที่ปล่อยปผ่านไปได้ เอย์จิรีบตรงหน้าประตูในทันทีอย่างรัีบร้อน

ทันใดนั้น ที่ตรงนั้นมีเจ้าหญิงแวมไพร์สีชาดที่มีความสัมพันธ์กันเมื่อหลายวันก่อนกำลังยืนณตรงนั้นอยู่

นัวร์กำลังจ้องมองเธอและแสดงท่าทีระวังด้วยความโมโหแต่ว่า 

ทางฝ่ายของรูเจำมองข้ามไม่ได้สนใจนัวร์ที่เป้นเช่นนั้นและสนใจท่างด้านที่อยู่ข้างในสุดของห้อง

พอเห็นหน้าเอย์จิที่หน้าประตู สีหน้าของรูเจกลายเป้นสดใสขึ้นมาในฉับพลัน

[ดังนั้นแล้ว มาทำอะไรกันล่ะ รูเจ

ตั้งจะจะสู้กันอีกครั้งนึง?]

[อา ไม่ได้มีธุระกับเธอล่ะ]

[หา?]

แม้คิดว่ารูเจมาเยือนเพื่อต่อสู้กับนัวร์อีกครั้งแน่นอนแต่ว่า คงจะไม่ใช่เธอไม่ได้มีธระกับนัวร์ผิดจากที่คิดไว้

ด้วยคำตอบที่เหนือกว่าที่คิดไว้ นัวร์อ้าปากกว้างและเอียงคอสงสัย

[ถ้าหาก...บอกว่าไม่ได้มีธุระกับฉันละก็มาที่ห้องนี้ทำไมล่ะ?]

[แน่นอน เพราะมีธุระกับผู้ที่อาศัยอยู่ใสนห้องนี้ล่ะ]

[? ? ?]

ด้วยคำพูดของรูเจที่บอวก่ามีธุระกับผู้ที่อาศัยอยู่ใสนห้องนี้แต่ไม่ได้มีธุระกับนัวร์ นัวร์เลยรู้สึกวับสน

ขณะที่ส่งสายตเหมือนกับประหลาดใจชั่วขณะนึงกับเธอที่เป็นเช่นนั้น

รูเจตอบคำถามพร้อมกับมองเอย์จิที่ยืนอยู่ด้านในสุด

[ผู้ที่พักอาศัยในห้องนี้เป็นเขาใช่ไหมไม่ใช่เธอ?

คนที่ฉันธุระของคือเขาล่ะ]

[หะ? ชั้นหรือ?]

[กับเอย์จิ? มีธุระอะไรกันแน่?]

[เรื่องนั้นแน่นอน…..มาเพื่อให้เขารับผิดชอบที่พรากความบริสุทธิ์ของฉันล่ะ]

[วะว่า….!?]

[ว่ายังไงนะ!?]

ด้วยคำพูดของรูเจที่เหนือความคาดหมาย นัวร์กับเอย์จิตะโกนออกมาพร้อมกับแสดงสีหน้าประหลาดใจนิดหน่อย

　†　　†　　†

[คะคือว่า ชาครับ รูเจซัง?]

[ขอบคุณ สำหรับฉันไม่ต้องเรียกว่าคุณหรอก

ฉันก้ขอเรียกเหมือนกันจะได้ไหม?]

[อา ไม่ขัดข้อง]

ก่อนอื่นเลยด้วยคำพูดที่บอกว่าฟังเรื่องราวอย่างใจเย็นที่สุดก่อนจะดีกว่า

เอย์จิได้เชิญรูเจเข้ามาในห้องแล้วชงชาให้

พอเอย์จิมอบถ้วยชาให้ รูเจกล่าวขอบคุณและผุดรอยยิ้มอันอ่อนโยนราวกับบรรยากาศโดยรอบที่จึงเครียดเมื่อวานก่อนเป็นเรื่องโกหก

ต่อหน้าทั้งสองคนที่พบปะกันด้วยความพูดที่มีบรรยากาศเป็นกันเอง 

นัวร์ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้ามกับรูเจแสดงสีหน้าแบบหงุดหงิดเหมือนกับไม่พอใจ ใช้เล็บเคาะที่โต๊ะก๊อกๆ

[ทั้งที่ไม่จำเป้นต้องเสริฟชาให้กับผุ้หญิงพรรค์นั้นเลย]

[พูดบ่นจุกจิกจู้จี้เล็กๆน้อยๆน่ารำคาญจังลยนะ

เพราะแบบนี้ผู้หญิงตัวน้อยที่มีหน้าอก….]

[มุ มันไม่ได้เกี่ยวกับหน้าอกเลยใช่ไหม!?]

เพราถูกพูดเรื่องขนาดหน้าอกที่กำลังกอดซอนมันอยู่ นัวร์ลุกขึ้นยืนด้วยความโมโห

แต่ว่า รูเจยังล้อเลียนเธอต่อไปด้วยสีหน้าที่เหลือเกิน

[แหม ขอโทษด้วย

พูดผิดไป มันเป้นภาชนะไม่ใช่หนาอกสินะ

แก้คำพูดใหม่ เพราะแบบนีี้ผู้หญิงตัวเล็กๆที่มีภาชนะ…...]

[ใช่ ถ้าแบบนั้นละก็ได้...ไม่ใช่สิยะ!]

[แหม มันไม่ได้เปลี่ยนความจริงกับเรื่องที่หน้าอกของเธอมีขนาดเล็ดก้วยคำพูดที่แก้ไขใหม่หรอก]

[หาเรื่องสินะ? กำลังหาเรื่องอยู่สินะ? จะจัดให้ตามที่ขอเลยล่ะยะ!]

แต่เดิม จุดเดือดของนัวร์ที่กำลังโมโหดค่อนข้างตกว่าปกติมากเพราะถูกขัดในค่ำคืนอันหวานชื่นกับเอย์จิ

ยิ่งกว่านั้น เพราะฝ่ายตรงข้ามคือรูเจเจ้าหญิงแวมไพร์สีชาดที่เป็นครู่อริดั้งเดิมมาแต่ก่อนเพราะงั้น

เลยโกรธจนตัวสั่นและหน้าแดงเพราะถูกยั่วยั่วราวกับดูน่าขัน

[ใจเย็นๆก่อน นัวร์

เดี๋ยวเรื่องราวมันจะไม่ดำเนินต่อ]

[...แล้วทำไม ถึงเข้าข้างรูเจล่ะยะ]

[ไม่ใช่ ไม่ใช่อะไรเช่นมิตรหรือศัตรู เพียงแต่ว่าเรื่องราวจะได้ดำเนินต่อ

ดังนั้นแล้ว รูเจ ที่พูดเมื่อกี้ 

หมายความว่ายังไงที่บอกว่าจะให้ชั้นรับผิดชอบเรื่องที่พรากพรหมจรรย์เธอ?]

ขณะที่ปลอบใจนัวร์ที่แสดงสีหน้าท้วงอย่างไม่พอใจ เอย์จิบังคับดึงเรื่องราวกลับมาเพื่อให้เรื่องราวดำเนินต่อไปได้ในทันที

เรื่องที่รูเจกล่าวว่าพรากความบริสุทธิ์คือ เรื่องๆหนึ่งที่เกิดการทะเลาะกันระหว่างเธอกับนัวร์เมื่อวานก่อน

แม้รูเจได้ทำการทรมานทางเพศนัวร์โดยจับเอย์จิเป้นตัวประกันแต่ว่า 

เพราะยึดติดและมีความหงุดหงิดกับนัวร์ที่ไม่ยอมจำนนโดยดีเลยได้ดูดเลือดเอย์จิแล้วสลบไปทำให้สถานะการณ์พลิกกลับ

ในขณะนั้น แม้ว่าเอย์จิทำการโอบกอดรูเจด้วยความประสงค์ของนัวร์แต่ง่า 

ได้พบเรื่องที่เธอเป็นสาวบิรสุทธิ์หลังจากที่สอดเข้าไปแล้ว

เรื่องในตอนนั้นมันยังอยู่ในความทรงจำใหม่ชัดเจนอยู่เลย พอถูกบอกว่าเอย์จิพรากความบริสุทธิ์ของเธอ

มันไม่มีองค์ประกอบสำคัญที่จะสามารถปฏิเสธเรื่องนั้นได้

[ที่บอกว่ารับผิดชอบ หมายความว่ายังไง?]

[ถ้าบอกว่ารับผิดชอบมันมีอยู่เรื่องเดียวใช่ไหม? ยอมรับฉันป็นคู่ชีวิตนะ]

[อะ!?]

แม้คาดคะเนอยู่นิดหน่อยแต่ว่า เอย์จิตกตะลึงด้วยขอร้องเรีกยที่ได้กล่าวออกมา

ความประทับใจในตัวของรูเจที่มีอยู่ภายในตัวเขาใกล้เคียงกับอิมเมจของผู้หญิงนิสัยไม่ดี

ไม่อยากจะเชื่อเลยไม่คิดว่าจะเสนอความคิดออกมาแบบสาวน้อยไร้เดียงสาเช่นนั้นได้

แต่ทว่า  เรื่องที่เธอเาอจริงสามารถมองออกได้จากสีหน้าที่จังจริงนั้น

[เรื่องแบบนั้รมัน ไม่มีทางที่ยอมยินหรอกใช่ไหม!?]

[ไม่มีความจำเป็นต้องได้รับความยินยอมของเธอล่ะ

นี่เป็นปัญหาระหว่างฉันกับเขา

จะถอนตัวออกไปหรือไม่?]

[หนะ!? ฉะ สำหรับฉันมันเกี่ยวข้องย่ะ! 

เพราะว่า ฉันก็ถูกเอย์จิพรากความบริสทุธิ์!]

ด้วยรูเจที่พยายามดูถูกมองข้ามว่าไม่ได้เกี่ยวข้องด้วย นัวร์ก็ยืนกรานว่าสำหรับตัวเองก็มีสิทธิ์เช่นกัน

ด้วยคำพูดนั้น รูเจก็จ้องเขม็งและเห็นด้วยเรื่องของเธอ

[ใช่ ไม่เปลี่ยนไปเลยตั้งใจจะขัดขวางฉันไปถึงไหนกันนะ]

[อย่าพูดเเบี่ยงประเด็น ฉันไม่ได้ขัดขวางเธอ เธอกำลังขัดขวางฉันล่ะ

โดยมาก ช่องว่างระหว่าฉันกับเอย์จิไม่เหลือที่ว่างแล้ว

กลับไปเงียบๆซะ?]

[เงื่อนไขที่บอกว่าถูกเขาพรากความบริสุทธิ์ทั้งฉันทั้งเธอเหมือนกันใช่ไหม?

ทำไมถึงได้พยายามที่จะเอาชนะด้วยความเอาแต่ใจงั้นหรืออา เข้าใจแล้ว กลัวการตัดสินผลแพ้ชนะใช่ไหม

เรื่องนัมมันใช่ล่ะสินะ ร่างร่ายภายนอกที่ดูน่าสงสารเช่นนั้นมันเห็นผลแพ้ชนะได้ด้วยตาตั้งแต่ต้นแล้ว]

[จะบะ บอกว่าไม่จำเป็นต้องพูดสินะยะ!?]

ด้วยการยุของรูเจ นัวร์ที่จุดเดือดที่กำลังต่ำอยู่ได้ขาดผึงแล้ว

[แต่ทว่าบอกไว้ก่อน อะรไเช่นพรากความบริสุทธิ์มันแค่เพิ่งต้นล่ะ!

ฉันถูกเอย์จิโอบกอดแม้กระทั่งรูก้นแล้วย่ะ]

ค่อนข้างเป็นการตอบโต้ที่เหลือเกินสำหรับรูเจ 

แต่เดิมแล้วดูเหมือนมันควรจะเป็นเรื่องราวที่น่าอับอายเสื่อมเสียแล้วเริ่มกลายเป็นคุยโวโอ้อวดกันราวกับเป็นเครื่องหมายเกียรติยศ

แต่ว่า ถูกยรรยากาศของสถานะการณ์เช่นนั้นพาไปราวกับเรื่องน่าขัน รูเจมีความรู้สึกประมาณว่าอิจฉาเรื่องนั้นอยู่ละมั่ง

เอย์จิที่อยู่คั่นกลางระหว่างทั้งสองคน กำลังตะลึงอ้าปากค้างกับสภาพที่เห็นที่ไม่ได้คาดคิดเอาไว้

[กะ กะ ก้นเนี่ยนะ!?]

[ใช่ล่ะ ถ้าตามแต่เดิมแล้วมันเป็นรูขับถ่ายที่มีปากทางไว้สำหรับขับถ่ายออก

แต่ว่า ต่อหน้าความรักของทั้งสองการคิดเล็กคิดน้อยเช่นนั้นไม่ใช่เรื่องที่กังวลเลยล่ะ ไม่สิ ทั้งสองคนด้วยความรู้สึกไม่สนใจต่อศีลธรรมได้ลุกโชนขึ้นมาแน่ล่ะเพราะแต่เดิมมันไม่ใช่ที่สำหรับการมีเพศสมัพันธ์กัน]

เรื่องน่ารังเกียจสุดๆที่เป็นจุดเสีย นัวร์โอ้อวดการร่วมเพศทางรูก้นเหมือนกับคำพูดของบทกวี 

รูเจแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมาพร้อมกับกัดเล็บนิ้วหัวแม่มือ

ยิ่งไปกว่านี้ ทั้งสองคนก็ลืมเลือนไปแล้วเพราะกำลังฮีทอัพอยู่แต่ว่า

ในเรื่องๆหนึ่งเมื่อวานก่อนนัวร์ได้ทรมานรูก้นของรูเจด้วยFuckogMachine

[เอาเถอะ สำหรับเธอมันเป็นไปไม่ได้สินะ]

[──────! เอย์จิ! ฉันก็ด้วยได้โปรดโอบกอดที่ก้นฉันที!]

[หนะ!?]

รูเจที่ก้าวข้ามขีดจำกัดของความโมโหด้วยความโอ้อวดของนัวร์ หันไปทางด้านเอย์จิและเริ่มขอร้องให้มีเซ็กส์ทางรูก้นให้ได้

ที่แปลกใจคือทางด้านเอย์จิ 

เอย์จิไม่สามรถเข้าไปถึงนัวร์ที่เริมโอ้อวดประสบการณ์การมีเซ็กส์ที่รูก้นได้ซะแล้วแต่ว่า

ครั้งนี้เป็นคำเชิญชวนมีเซ็กส์ทางรูก้นจากรูเจที่น่าจะเป็นศัตรูกันแน่ๆ

เรื่องนี้ไม่มีทางที่จะไม่แปลกใจ

[เดี๋ยวก่อน จะไม่ยอมทำเรื่องแบบนั้นให้ใช่ไหม!?]

[กลัวที่จะถูกเปรียบเทียบกันงั้นหรือย่ะ?]

[...ว่ายังไงนะ?]

แม้ว่านัวร์พยายามห้ามด้วยความโกรธสำรหรับรูเจที่เชิญชวนเอย์จิแต่ว่า

ด้วยคำยั่วยุของรูเจอย่างต่อเนื่องที่ถามออกมาด้วยเสียงๆเบาๆที่มีประวิทธิภาพในการคุกคาม

[ฉันกับเธอสไตล์มันต่างกันมากเกิน

ถ้าหากเปรียบเทียบกันละก็ ความแตกต่างนั้นมันชัดเจนล่ะนะ

กลัวเรื่องนั้นใช่ไหม?]

[กล้าดีจังเลยนะ...ถ้าอย่างนั้นละก็ มาติดสินผลแพ้ชนะกันเลยเถอะ!

เอย์จิ โอบกอดฉันกับผู้หญิงคนนี้ตามลำดับ ว่าดีหรือไม่ดีฝ่ายไหนดีกว่ากันซะ]

[เอะ เอ๋!?]

[เข้าท่าทีนี่ย่ะ เอาเถอะ แต่ทว่าผลแพ้ชระมันเห้นกันตั้งแต่เริ่มเลยนะ]

[เดี๋ยว ก่...]

ด้วยคำพูดที่ตัดใจตามที่กำหนดทีละลำดับ เอย์จิที่อยู่คั่นกลางกำลังอยู่สภาพตื่นตระหนก

เพื่อไล่ต้อนเขาที่เป็นเช่นนั้น นัวร์กับรูเจได้ถอดชุดเดรสที่สวมอยู่และยื่นตัวเองที่อยู่ในสภาพเปลือยออกมาให้กับเขา

[เอาล่ะ เอย์จิ!]

[จะเลือกฝ่ายไหน!?]

เอย์จิที่อยู่ตรงกลางระหว่างเจ้าหญิงแวมไพร์ทั้งสองที่สวยงามจะทำยังไงงั้นหรือ

เรื่องนั้นมีพระเจ้าเท่านั้นที่รู้